Column Mienke van Alphen
"Laat mij mijn eigen gang maar gaan"
Bij deze zin denk ik aan het liedje van Ramses Shaffy, deze zin vind ik ook erg toepasselijk vanwege mijn leven. Ik ben Mienke van Alphen 29 jaar, ik woon in de Betuwe, en ik beweeg mij op een andere manier voort namelijk in mijn grootste vriend (mijn rolstoel) Ik zet mij al jaren in voor een inclusieve samenleving op verschillende manieren. Iedereen wil gelijkwaardig behandeld worden, overal gebruik van kunnen maken en overal aan mee kunnen doen. Ik weet als geen ander hoe belangrijk dit is. Een aanpassing hoeft niet groot te zijn als je het mij vraagt, bewustwording dit is het begin. Het is een noodzaak om tot een gelijkwaardig bestaan te komen voor mensen met en zonder beperkingen.
Op 12 november 2021 was het dan zover ik schoof digitaal aan bij voor mij de eerste inclusie Borrel. Van Inclusie Nederland. De film "Laat mij mijn eigen gang maar gaan" werd vertoond van Henk van Dijk wij hebben tijdens deze bijeenkomst zijn film gekeken. Ik heb met bewondering de film bekeken ik zag veel gelijkenissen. Natuurlijk leven Henk en ik een totaal ander leven van elkaar. Henk is al wat ouder en ik ben 29 jaar, Henk loopt en ik ben volledig rolstoel gebonden en ik heb hulpnodig met mijn persoonlijke verzorging. Ondanks dit zag ik vele gelijkenissen. Henk wil namelijk een volwaardig leven zoals ieder ander, zijn zoektocht in het leven herkende ik volledig, omdat ik enkele jaren op een dagbesteding locatie gezeten, omdat ik deze vanaf dat ik de Mytylschool in Utrecht verliet toegewezen kreeg, ik heb namelijk hulpnodig met mijn persoonlijke verzorging, aangezien ik altijd zei; dat ik beter kon, en ik gewoon mee wilde draaien in de samenleving. Op school werd ik vaak tegengehouden hierin. ”je onderschat jezelf, je wil teveel.” Dit kreeg ik meermaals te horen, en uiteindelijk als je dit vaak hoort ga je dit vanzelf geloven. Uiteindelijk ben ik nu al een aantal jaren op een werkplek waar ik volledig op mijn plek ben, en nu word ik als volwaardig mens gezien. Er is niets mooiers dan dat.
Dit geldt ook voor het inzetten van mijn ervaringskennis. Want sinds het zogenaamde VN-verdrag Handicap is toegekend sinds het jaar 2016 ben ik mij nog harder gaan maken voor toegankelijkheid. “Niet over ons, maar met ons!” Ook heb ik met een aantal wethouders en raadsleden enkele jaren terug een stimulatiewandeling gedaan in West Betuwe. Men kon zo ervaren hoe het is om zich in een rolstoel of met een geleidestok te verplaatsen door het centrum van Geldermalsen.
Ook benadrukte Henk luister naar de mens, dit herken ik zeker, want dit is zo belangrijk, een beperking maakt niet de mens. ondanks met 4 wielen, Ik ben volwaardig mens, die wielen horen bij mij, en ik ben dit gewend! Beetje bij beetje wordt de samenleving steeds toegankelijker, maar we zijn er nog niet. VN-ambassadeur ben ik sinds 1 juni 2021, en hier ben ik zeker trots op.
Ook ben ik lid bij het Platform Toegankelijk West Betuwe. De leden van Het onafhankelijke platform geven gevraagd en ongevraagd advies. Het platform zet zich in om gebouwen en openbare ruimten in de Gemeente West Betuwe voor iedereen toegankelijk te maken. Toegankelijkheid is de eerste voorwaarde voor een inclusieve samenleving! Via het platform kom ik in gesprek met de gemeente, en via deze weg kom ik door bijeenkomsten en vergaderingen toch bij mooie besluiten en resultaten op het gebied van inclusie en toegankelijkheid. Het gezegde luid wijsheid komt met de jaren, en tot die tijd blijf ik mij inzetten om de samenleving op meerdere vlakken toegankelijk te krijgen voor iedereen!
